Aldrei aftur...

Er ekki kominn tími á að láta aðeins í sér heyra. Nú er ég búinn að fá út úr öllum prófunum og get ég því með mikilli ánægju tilkynnt það að ég hef tekið mitt síðasta próf í NTNU eða einfaldlega mitt seinasta próf, vona það allavega.

Hérna er bæði mynd af tölvunni góðu (sjá neðar) og einnig lesaðstöðu mína niðri í skóla.

Eins og ég hef áður sagt hef ég aldrei lært eins mikið og þessa önn og voru því mikil vonbrigði að mér gekk illa í einu prófinu. Áhyggjur útaf þessu prófi hvíldu yfir manni um jólin og það var ekkert sérlega skemmtileg tilhugsun að þurfa kannski í fyrsta lagi að sækja um undanþágu til að gera meistaraverkefnið og í öðru lagi að fljúga til Þrándheims í ágúst til að taka þetta próf. Hvað þá með tilheyrandi framtíðarplönum um húsbyggingar. En svo á nýju ári komu góðu fréttirnar og þetta próf datt í hús, það hafa greinilega fleirum gengið illa eins og ég hafði reyndar heyrt.

Á reyndar eftir að fá einkunn úr verkefninu mínu (sem var eitt fag) en ég var búin að ná þessum 75% sem duga til námslána. Þannig að í fyrsta skipti á ævinni fékk ég námslán sem verður svo notað til að borga af öðru láni, lóðinni. Maður er núna kominn í skulda súpuna með öðrum landsmönnum. Þó svo að ég og Anna séum nú mjög stolt af því að hafa farið bæði í gegnum svona langt nám án lána.

Til að halda áfram í vitleysunni sit ég hérna yfir tölvunni og er alvarlega að velta því fyrir mér að eyða fyrstu krónum námslánsins í að kaupa mér fartölvu. Því að fartölvan sem ég er að vinna á er tölvan hennar Önnu sem hún keypti áður en hún byrjaði í hjúkrun og það var fyrir 5 og hálfu ári síðan (shit hvað tíminn flýgur hratt).
Ekki viss um að margir hefðu þolað eitt og hálf ár með 5 og hálfs árs tölvu. Enda er ég stundum við það að kasta tölvunni í vegginni þegar hún getur ekki verið með excel og pdf skjal ásamt kannski tónlist opið í einu. Fátt sem fer jafn mikið í taugarnar á mér og að þurfa að bíða í óratíma útaf tölvum og það vita þeir sem þekkja mig.

En er þetta ekki komið gott í bili.